Wenen

Dag iedereen,

Wederom bedankt voor alle reacties op mijn vorige verslag. Zoals ik jullie al geschreven had, had ik voor afgelopen week een reis naar Wenen gepland. Aanvankelijk zou ik al op maandag vertrekken, maar ik was vergeten dat op die dag het feest van Sint Steven gevierd wordt. Dat is een nationale feestdag in Hongarije, waarbij de kerstening van het land zo rond het jaar 1000 herdacht wordt.

Omdat ik dat ook wel een goede reden vond om een feestje te vieren, besloot ik om mijn plannen maar om te gooien. Gelukkig was dit nog mogelijk, waardoor ik in de gelegenheid was om de spectaculaire vliegshow boven de Donau mee te maken. Hierbij werden er met allerlei vliegtuigen, sommige rechtstreeks uit de communistische tijd overgevlogen, stunts uitgevoerd en dat zag er wel bijzonder uit. De rest van de dag waren er allerlei festiviteiten, die ook vooral populair waren bij de lokale bevolking. Helaas kon ik daar niet aan meedoen, omdat ik duizelig geworden was door het warme weer. 's Avonds ging het gelukkig weer beter me, waardoor ik nog wel de vuurwerkshow boven de Donau mee kon maken .

De volgende dag ben ik naar Wenen afgereisd. Dat ging met een zeer confortabele Oostenrijkse trein, waarvan ze helaas de airconditioning iets te hard hadden laten draaien. Dat was niet zo tof, want ik had alleen een extra t-shirt bij me. De reis was verder wel prima en binnen 3 uur stond ik al in Wenen. Met de U-bahn ben ik toen naar het centrum afgereisd, waar ik zo ongeveer alle beroemde gebouwen heb bezichtigd. Het zag er allemaal erg fraai uit, hoewel het wel wat kunstmatig aanvoelde en er een sfeer hing van vergane glorie. Verder was het er ook erg schoon op straat en zag de bestrating er ook zo netjes uit. Na 2 weken Boedapest was ik dat al niet meer gewend.

's Middags heb ik het Kunsthistorisch museum bezocht, waarin volgens de informatie die ik geraadpleegd had, een kunstcollectie wordt geherbegd die niet onder doet voor het Louvre of het Prada. Hoewel ik in die beide musea nog nooit ben geweest, beloofde het wel wat. Het bleek dat de collectie inderdaad erg imposant was. Zo stonden er voorwerpen in de oudheidscollectie die ik nog nooit eerder in een museum had gezien, maar vooral de afdeling met kunst uit de lage landen loog er niet om. Zo beschikt het Kunsthistorisch over de grootste Breugelcollectie ter wereld. Opeens zie je dan de 'Toren van Babel' en 'de Boerenbruiloft' voor je opduiken, beide toch wereldberoemde werken. Het fijne aan het museum was dat het er niet zo druk was zoals het bijvoorbeeld in de Roomse musea kan zijn, waardoor ik ruim de tijd kon nemen om de kunstwerken te aanschouwen.

Na deze culturele verrijking, vatte ik het plan op om de lokale cuisine eens te gaan ontdekken. Zodoende wendde ik me naar het hostel waar ik de komende nacht zou verblijven en vroeg de receptionist waar ik in de buurt voor een redelijke prijs een echte Wiener Schnitzel kon vinden. De receptionist stuurde me naar een plaats waar buiten de plastic tuinstoeltjes me uitnodigend op stonden te wachten. Na even in mijn beste Duits overlegd te hebben of het ook mogelijk was om een Wiener Schnitzel zonder melk te kunnen krijgen, besloot ik maar aan een tafeltje met frivool gekleurd plastic tafelzeil te gaan zitten. Hoewel het 'Gästhaus' er dus nogal uitzag als een veredelde snackbar, ontsteeg de schnitzel gelukkig het niveau van een snackbar ruimschoots.

Voldaan besloot ik om daarna nog even door de stad te toeren, waarbij mijn oog al snel viel op de 'Friedrich Engels-Platz'. Hoewel de tocht met de tram me langs allerlei schone gezichten voerde, bleek het Engelsplein toch wel een anti-climax te zijn. Er viel nergens een 'Denkmal' van deze niet onomstreden econoom te ontwaren, of het was zo klein dat ik er over heen heb gekeken. Alleen de gebouwen om het plein heen riekten enigszins naar communisme, maar ik betwijfelde of dat met opzet zo geconstrueerd was.

Vervolgens heb ik maar een korte wandeling langs het Donaukanaal gemaakt, waarna ik mij begeven heb naar mijn hostel. Daar heb ik nog even wat ansichtkaarten geschreven, die ik de volgende dag met de Oostenrijkse post mee kon geven. Dat was bijna een kwart goedkoper dan de Hongaarse post en het leek me ook wat betrouwbaarder.

Nadat ik een nacht iets minder fijn geslapen had, vervolgde ik mijn uitstapje met een bezoek aan het Schönbrunpark en gelijknamig kasteel. Maar niet voor ik als ware clochard mijn ontbijtje genuttigd had op de trappen van het Weense 'Station West'. Het Schönbrunpark bleek zeer fraai te zijn en daar heb ik zodoende ook enkele uren rondgedwaald. Opvallend waren de eekhoorns die ongeveer voor je neus kwamen bedelen om lekkernijen. Verder verbaasde ik me over deze oase van rust, toch nog relatief dichtbij het aanzienlijk drukkere centrum.

Omdat ik het zo tegen het middaguur wel allemaal gezien had, besloot ik om terug te gaan naar het treinstation. Daar heb ik in de buurt nog even wat boodschappen ingeslagen die in Hongarije moeilijk verkrijgbaar zijn en vervolgens heb ik de trein terug naar Boedapest genomen, waarvan de airconditioning nu een stuk draaglijker was. Hoewel het weer in Wenen een stuk minder drukkend was dan in Boedapest en het ook wel fijn was om in de winkel je wel in iemands moedertaal uit te kunnen drukken, verlangde ik er weer naar terug naar huis te gaan.

Tot mijn frustratie was ik er echter achter gekomen dat ik mijn maandkaart voor het OV in Boedapest kwijt was en ik hoopte er vurig op dat ik die niet tijdens mijn reis verloren was. Zodoende leek het mij beter om maar lopend vanaf het station naar huis te gaan, wat gelukkig niet zo'n eind is. Thuis gekomen lag, tot mijn grote opluchting, mijn kaartje nog op de keukenvloer. Hij was blijkbaar ergens uitgevallen. Ik nam me voor om het kaartje in het vervolg iets beter in het oog te houden.

De rest van de week heb ik me ook prima vermaakt. Nu het semester aanstaande is, komen er ook steeds meer (internationale) studenten deze kant op. Ik heb al een aantal mensen ontmoet en dat was erg gezellig.

Gisteren heb ik voor het eerst dat ik in Boedapest ben een serieuze regenbui meegemaakt, iets wat meer dan welkom was. Het stonk gelijk minder naar urine en uitlaatgassen op straat. En het weer is nu ook veel draaglijker. Nu kan ik gewoon naar buiten lopen zonder te zweten, dat is ook wel zo fijn.

Komende weken zijn er vanuit de Uni en het Erasmusprogramma de intro-activiteiten, dus daar zal ik me vooral mee bezig gaan houden. Op 10 september hoop ik mijn eerste college te hebben en waarschijnlijk zal mijn volgende reisverslag ook ongeveer rond die tijd komen!

Groeten,

Willem-R