De bankjes van Boedapest

Beste lezer,

Het is alweer een maand geleden dat ik u voor het laatst geschreven heb. In die tijd heb ik weer veel meegemaakt. Allereerst heb ik meegedaan aan een vrijwilligersproject, vervolgens heb ik tot twee keer toe bezoek gehad uit Nederland en afgelopen week heb ik eindelijk mijn papieren rondgekregen. Tussendoor heb ik overigens ook nog gestudeerd en zelfs nog een toets gemaakt.

Aan wie mij niet op Facebook volgt kan ik ook meedelen dat ik inmiddels mijn ticket richting Nederland ook geboekt heb. Het bijzondere is dat ik met de trein hoop te gaan. De reisduur van de treinreis alleen al zal 14 uur zijn, dus dat is net in een dag te doen. Ik ben zeer enthousiast over deze reis, aangezien ik voor het eerst in mijn leven met de hogesnelheidstrein mee zal gaan. Menig snelheidsmaniak zal wel eens de Duitse Autobahn opgezocht hebben om daar eens de paardenkracht van zijn vierwielig vehikel te testen. Nu heb ik besloten om het iets veiliger aan te doen en zal nu met de ICE met zo’n 250 km/h door het Duitse landschap razen. Voorlopig is het nog niet zover, maar ik heb nu in ieder geval iets om naar vooruit te komen.

Al weer enige weken geleden heb ik met een groep vrienden meegedaan aan een vrijwilligersproject hier. Er werd ons van te voren niet verteld wat het zou gaan worden, dus dat was wel spannend. Wel betekende het dat ik op zaterdagmorgen er al voor zeven uur moest om op tijd op locatie te zijn. Wellicht dat u altijd rond die tijd opstaat, maar voor mij als fulltime student is zeven uur toch wel erg vroeg. Gelukkig wist ik mezelf wel uit mijn bed te krijgen en ging ik vol goede moed op pad.

Eenmaal aangekomen, bleek dat we de bankjes in één van de stadsparken van Boedapest mochten gaan schilderen. Al vrij snel bleek dat zelfs ik met de kwast over weg kon, dus dat was wel zo prettig. Ook hoefden we niet van te voren de bankjes te schuren, dat viel dus ook alles mee. Omdat er een vrij grote groep vrijwilligers aanwezig was, waren we ook binnen een paar uur klaar met schilderen. Het verschil met hoe het eerst was, was goed te zien. Het was ook wel fijn om direct het resultaat van het werk te kunnen zien.
Mocht u dus ooit nog in Boedapest komen, dan hebt u de kans om terecht te komen op één van de door mij beschilderde bankjes!

Zoals ik al aangaf in de inleiding, heb ik tussendoor ook nog bezoek gehad. Concreet betekent dat, dat ik nu in het bezit ben van hagelslag, drop en kokosbrood. Allemaal dingen die je hier niet kunt krijgen en waarvan ik dus erg blij men dat ik ze nu wel heb.
Voor de rest hebben we ook een ontzettend gezellige tijd gehad, zowel met het eerste als met het tweede bezoek. Het was ook zeker leuk om zelf weer eens wat nieuwe plekjes te ontdekken en ook om met anderen te delen wat voor moois er allemaal te beleven is in Boedapest.

Dankzij de bezoekers, heb ik nu eindelijk ook een serie aan foto’s van Boedapest. Enkele daarvan kunt u hieronder vinden, de rest is op verzoek. Hoewel ik aanvankelijk nog wel wat twijfels had, lukte het overigens ook prima om met 7 mensen in mijn appartement te slapen. En ondanks deze knusse en gezellig situatie, ben ik nu ook wel weer blij om alleen op te kunnen staan 

Afgelopen week is het me uiteindelijk gelukt om in het bezit te komen van de felbegeede ‘registration card’. Allereerst duurde het even om mijn papieren op orde te brengen en vervolgens moest ik nog een mogelijkheid vinden om ook werkelijk een bezoekje te brengen aan het immigratiekantoor. Uiteindelijk daar aangekomen werd ik net als de vorige keer gelukkig snel geholpen. Dit keer klopten alle papieren gelukkig wel, dus kon de procedure gestart worden. Ik dacht dat het enkel om een formaliteit ging, maar uiteindelijk bleek de mederwerkster er ongeveer een uur voor nodig te hebben om alle papieren door te nemen, nodige formulieren in te voeren enz.

Meer dan eens dacht ik dat er iets mis was met mijn papieren, maar blijkbaar kennen ze hier zeer omslachtige procedures. Na een uur doorgebracht te hebben op de eerste verdieping van het licht verpauperde kantoor, krijg ik dan eindelijk mijn kaart mee. Net een paar dagen binnen de termijn van 93 dagen die ervoor ingesteld is. Ik ben blij dat ik uiteindelijk toch nog op tijd ermee ben geweest en ik ben nu ook weer een bijzondere culturele ervaring rijker.

Ditmaal zal ik u geen uitgebreide omschrijving van de Hongaarse cultuur geven zoals de vorige keer, maar ik wil u wel graag aanraden om eens de typisch Hongaarse salami te proberen als u eens hier bent. Deze salami smaakt prima namelijk!
Aankomende weken hoop ik het hier iets rustiger te hebben en zal ik de nodige voorbereidingen treffen voor de toetsen en presentaties die in het verschiet liggen. Ik hoop u t.z.t. weer te kunnen berichten!

Groeten,

Willem-Rutger